Jak państwo zauważyliście strona się trochę zmieniła. Wraz z moim znakomitym ekspertem od tej problematyki Bartkiem Rutkowskim (http://robakdesign.com/),którego wyobraźnię, kwalifikacje i rzetelność polecam wszystkim chcącym zrobić własną stronę, więc dodaliśmy do strony „Blog-Aktualności”, gdzie znajdziecie Państwo informacje o nowościach na stronie, a także różne zapiski z życia prywatnego Kuczyńskich, i również krótkie opinie i komentarze o sprawach publicznych. Dodaliśmy także półeczkę „Radio Wolna Europa”, na której już wkrótce znajdą się teksty moich wolnoeuropejskich audycji. Niebawem też zostanie zapełniona zbyt długo już pusta półeczka poświęcona Księdze Dziesięciolecia Polski Niepodległej 1989- 1999. Mamy też inne jeszcze pomysły, ale trzymamy je pod kluczem, żeby były niespodzianką. Zachęcam więc do zerkania od czasu do czasu na tę stronę. Pozdrawiam.

Halina wstała dziś o piątej rano, bo zawsze przed podróżą źle śpi i budzi się dużo przed czasem, także wtedy kiedy ma nastawiony budzik. Ja zachowuję się dokładnie tak samo, więc albo to jest normalne dla wszystkich, albo jest to jeszcze jeden dowód, że po ponad czterdziestu latach wspólnego marszu, bo od roku 1963, ten długi czas zrobił z nas „parę sjamską” zrośniętą wieloma wspólnymi sposobami reagowania i myślenia. Czas to cement. Kiedy dochodziła siódma przyniosła mi kawę, od kilkudziesięciu lat zaczynamy dzień od wspólnego picia kawy w łóżku. Robimy ją na zmianę, kto kogo przetrzyma, udając, że jeszcze śpi. Ostatnio ja wygrywam. Kiedy kawa zbliżała się do mojego nocnego stolika zadałem stereotypowe pytanie, czy chrapałem w nocy? Odpowiedź była optymistyczna, chrapałem cichutko, choć łyknąłem przed snem setkę rumu. Zwykle pijam go z herbatą, ale herbata musi być słodka, żeby była dobra z rumem, a ja udaję, że się odchudzam. Przed dziennikiem radiowej Jedynki, jak co rano wysłuchaliśmy opowieści o pogodzie i okolicach Pana Andrzeja Zalewskiego, którego bardzo lubimy, moja żona bardziej, i dowiedzieliśmy się, że zima będzie trwała 40 dni. Potem trochę za bardzo mdło i za bardzo grzecznie gadał Tusk. O wpół do ósmej przełączyliśmy, jak  zwykle na TOK – FM. I oczywiście nakarmiliśmy nasz inwentarz, to znaczy kota w domu, a sikorki, bażanta, kosy, drozdy i inną ptaszarnię za oknem. Potem ruszyliśmy do Grand Hotelu, gdzie czekał Fancuz od hodowli bydła mięsnego, chcący sprzedać nam, to znaczy Polsce, a nie Kuczyńskim piękne mięsne krowy na befsztyki. I tak się zaczął dzień na Bernardyńskiej Kuczyńskich.